Małpki Zwinne i bardzo inteligentne małpy towarzyszą ludziom od stuleci. Trzymane w odpowiednich warunkach mogą dostarczyć swoim opiekunom wiele radości, choć jednocześnie są zwierzętami wymagającymi poświęcenia im sporej ilości czasu. Nie wszystkie małpy nadają się do trzymania w domu. Zdecydowana większość małp dorasta do znacznych rozmiarów. Są wtedy bardzo silne, a jednocześnie, jeśli będziemy postępować z nimi nieodpowiednio, mogą stać się agresywne. Z tego względu na domowe pupile nadają się jedynie niektóre gatunki. Te najbardziej popularne to saimiri, kapucynki, niektóre koczkodany oraz tamaryny i marmozety.   Małpka, którą zdecydujemy się zakupić powinna być młoda.  Wtedy możemy ją właściwie wychować i przysposobić do roli zwierzęcia domowego. Generalnie większość małp dojrzewa między drugim a czwartym rokiem życia i do swego opiekuna powinny trafić przed osiągnięciem tego wieku. Samice są zwykle mniejsze i mają opinię bardziej łagodnych i przyjaznych.  W małpim stadzie panuje hierarchia i pozycja danego osobnika zależy od jego siły.  Stąd biorą się tendencje silniejszych samców do rywalizacji i prób podporządkowania sobie przez nich człowieka.  Samice natomiast traktują opiekuna jako równorzędnego członka stada. Przy  gatunkach mniejszych małp,  zalecanych do trzymania w domach, sprawa płci nie ma aż tak dużego znaczenia. Młode małpki szybko się oswajają i bardzo przywiązują się do opiekunów.  Jeśli trzymamy je pojedynczo, wszystkie gatunki wymagają kontaktu z opiekunem.  Małpka powinna mieć możliwie dużą klatkę lub inne pomieszczenie, w którym przetrzymywana jest gdy nie można jej zapewnić opieki. Chętnie się bawią różnymi zabawkami. Wymienione wyżej gatunki są zwierzętami aktywnymi w ciągu dnia. Gdy mamy je "na oku" mogą swobodnie chodzić po mieszkaniu. Trzeba jednak wiedzieć, że, o ile np. psa możemy w wyniku tresury nauczyć pewnych zachowań, to wymaganie, aby małpka np. nie zjadła bez zgody opiekuna jej ulubionego przysmaku, jest zadaniem praktycznie niewykonalnym.   Nauczenie małp załatwiania potrzeb fizjologicznych w określonych miejscach jest trudne, wymaga sporo czasu i poświęcenia, ale jest możliwe, choć trwa to zwykle dłużej niż w przypadku psa lub kota.  Do tego czasu można zakładać im pampersy. Małpy są w zasadzie wszystkożerne. W warunkach naturalnych ich pokarm składa się w ok. 2/3 z owoców i uzupełniany jest owadami oraz drobnymi kręgowcami.    W warunkach  hodowlanych małpce podajemy pokarm możliwie jak najbardziej zróżnicowany. Podstawę stanowią warzywa i owoce: banany, jabłka, pomarańcze, marchew, papryka, cukinia, surowe liście szpinaku, kapusta pekińska, i inne. Podaje się też gotowane jajka, sery, pieczywo, ryż, makaron, chude gotowane mięso, orzechy. Dobrym uzupełnieniem diety są jogurty.   Nie powinno się podawać małpie żadnych pokarmów zawierających duże ilości soli i cukru. Lubiane niekiedy przez małpy słodycze mają negatywny wpływ na ich zdrowie. Przy podawaniu niektórych południowych owoców należy zwracać uwagę na zawartość środków przeciwgnilnych, którymi są posypywane, a które mogą wywołać groźne zatrucia pokarmowe. Z tego względu szczególnie niebezpieczne są winogrona importowane w okresie zimowym. Sałata jest bezwartościowa pod względem odżywczym, a zawiera nadmierne ilości szkodliwych azotanów.    Cennym uzupełnieniem diety są owady (świerszcze, larwy próchnojada i mączniaka), ale mogą być one zastąpione gotowymi pokarmami zawierającymi owady (np. pokarmy dla ptaków miękkojadów). Można też podawać granulowane pokarmy dla psów i kotów. Dieta młodych osobników winna zawierać większe ilości witamin i wapnia. W okresie wzrostu i dojrzewania podajemy do picia 2-3 razy w tygodniu Vibovit dla dzieci (1 saszetka na ok. pół litra wody). Przez całą dobę zwierzę powinno mieć dostęp do świeżej wody. Ponadto można podawać różne soki owocowe oraz wodę z miodem i cytryną. W okresach intensywnego wzrostu oraz przy wymianie zębów mlecznych (t.j. obecnie) po konsultacji z lekarzem weterynarii można dodawać do pokarmu preparaty zawierające wapń i witaminę D 3 (trzeba uważać z jej dawkowaniem, gdyż w nadmiernych dawkach jest ona nefrotoksyczna). Choć nie ma żadnych obowiązkowych szczepień małp, to wskazane jest szczepienie ich przeciw niektórym chorobom odludzkim, jak np. przeciw tężcowi, żółtaczce typu B i grypie. W warunkach hodowlanych małpy dożywają 30-40 lat.     Świetnie zaprzyjaźniają się ze zwierzętami domowymi.